W Zakościelu były dwa rody Kocurów.
Z jednego wywodzi się moja rodzina, i o tym było już wiele razy pisane.
Dzisiaj, dzięki uprzejmości Pani Marii Kłos, chciałabym pokazać kilka fotografii tego drugiego rodu.
Jest to miejsce poświęcone miejscowości Zakościele, niegdyś położonej w sąsiedztwie Mościsk koło Lwowa. Dziś jest to dzielnica Mościsk. Jest to miejsce, gdzie będą przedstawione sylwetki ludzi, głownie z mojej rodziny, ale nie tylko, którzy w tym pięknym Zakościelu mieszkali. Opowieści są oparte w przeważającym stopniu na wspomnieniach mojej babci, która tam się urodziła i dorastała, ale niestety została zmuszona do opuszczenia Zakościela po wojnie. Ale będę korzystać z wielu innych źródeł.
W Zakościelu były dwa rody Kocurów.
Z jednego wywodzi się moja rodzina, i o tym było już wiele razy pisane.
Dzisiaj, dzięki uprzejmości Pani Marii Kłos, chciałabym pokazać kilka fotografii tego drugiego rodu.
Edward Kawa (ur. 17 kwietnia 1978 w Mościskach. Ukraiński duchowny rzymskokatolicki pochodzenia polskiego, franciszkanin konwentualny, biskup pomocniczy lwowski od 2017.
Urodził się 17 kwietnia 1978 w Mościskach na Ukrainie w polskiej rodzinie. Jego brat Stanisław także został franciszkaninem (posługujący w klasztorze św. Antoniego we Lwowie i jako prawnik w kurii lwowskiej). W latach 1995–1996 odbył postulat u franciszkanów w Chęcinach, a w latach 1996–1997 nowicjat w Kalwarii Pacławskiej, po czym złożył pierwsze śluby zakonne. Śluby wieczyste złożył 15 grudnia 2001 we Lwowie . W latach 1997–1999 studiował filozofię w Wyższym Seminarium Duchownym Franciszkanów w Krakowie, a w latach 1999–2003 teologię w Wyższym Seminarium Duchownym „Maryja – Królowa Apostołów” w Petersburgu . Święcenia diakonatu otrzymał 22 czerwca 2002 w Krakowie, natomiast 1 czerwca 2003 w Petersburgu został wyświęcony na prezbitera przez arcybiskupa Tadeusza Kondrusiewicza.
Od 2003 przebywał w klasztorach franciszkanów na Ukrainie i pracował w obsługiwanych przez nich parafiach: w Boryspolu (2003–2005: wikariusz, 2009–2010 i 2012–2016: przełożony wspólnoty braci i duszpasterz), w Krzemieńczuku, (2005–2009: przełożony wspólnoty i proboszcz), w Maćkowcach (2010–2012: proboszcz) i we Lwowie (2016–2017: przełożony wspólnoty i duszpasterz). W zgromadzeniu w latach 2008–2017 pełnił funkcję delegata prowincjalnego na Ukrainie. W 2012 został wiceprzewodniczącym Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonnych w tym kraju.
13 maja 2017 papież Franciszek mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji lwowskiej ze stolicą tytularną Cilibia . Święcenia biskupie przyjął 21 czerwca 2017 w bazylice archikatedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny we Lwowie. Konsekrował go arcybiskup metropolita Lwowa Mieczysław Mokrzycki w asyście arcybiskupa Claudia Gugerottiego, nuncjusza apostolskiego na Ukrainie, oraz Stanisława Szyrokoradiuka, biskupa diecezjalnego Charkowa-Zaporoża. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Agnus vincet”.
"Chciałbym być blisko ludzi. To jest moje wewnętrzne odczucie. Chciałbym też dotrzeć szczególnie do miejsc, które są najmniejsze. Może są to parafie, które wydają się umierające. Chodzi o to, aby podkreślić, że te parafie i środowiska są potrzebne" - powiedział po święceniach biskupich o. Edward.
Zaznaczył, że nieraz przekonywał się, iż "gdy nawet pozornie wyglądało na to, że nic więcej nie da się zrobić, to niejednokrotnie działo się odwrotnie i udawało się tam zrobić bardzo dużo".
Moi drodzy,
na naszej grupie na FB "Miłośnicy Zakosciela" pojawiło się dużo pięknych fotografii.
Z wielką przyjemnością chciałabym pokazać czytelnikom bloga kilka z nich.
1.
Zdjęcie ślubne Heleny Kocur z Józefem Prokop.
Data: wrzesień 1943 rok.
Po stronie młodej siedzi jej matka - Maria Kocur, po stronie młodego jej ojciec - Wincenty Kocur.
Na dole u stóp panny młodej siedzi jej brat (ten bez instrumentu) Kazimierz.
Na dole z trąbką - Stanisław Madaj. Wyżej Pan Hano z olejarni, z córką Zytą.
Nad panem ze skrzypcami stoi Helena Hano, która po wojnie zamieszkała w Przemyślu. Za nią stoją dwie dziewczynki, jej siostrzenice : Helena i Stanisława .
Obok niej z drugiej strony stoi młody Adam Letniowski.
2.
Ludwika i Franciszek Dziedzic
zdjęcie ślubne, wykonane około 1926 roku.
Mieszkali tuż przy kościele Św. Michała. Po wojnie wyjechali i zamieszkali w Przemyślu. Według relacji dzieci, Pan Franciszek z żalem opuszczał swoje domostwo. Na kolanach ze łzami w oczach całował próg swojego domu, który musiał opuścić na zawsze... A było to piękne miejsce. Dom miał dwa wejścia. Od strony podwórza wejście dla gospodarzy. Po przeciwnej stronie wejście z piękna rzeźbioną werandą zajmującą całą ścianę. Były tam "weneckie" okna zakryte kratami .
3.
Zdjęcie klasowe jednej z klas w Publicznej Szkole Powszechnej w Mościskach .
rok : 1943 (?)
na zdjęciu jest Antonina Dziedzic.
4. "Zdjęcie z wozem"
Najprawdopodobniej wykonane w Strzelczyskach na początku lat 50.
W białej koszuli - Mieczysław Koziński.
5.
Józek Kocur (syn Jana i Anieli z Zakościela) wraz ze swoją narzeczoną Kazimierą.
6.
Od 1946 do 47 roku mieszkał w Toruniu. Następnie powrócił do Tuchowa, gdzie pełnił funkcję ekonoma klasztoru, wikariusza kooperatora, wikariusza substytuta.
W 1965 roku zamieszkał w Krakowie, gdzie również zmarł 7 lat później.
Karol Winiarski przetłumaczył dla Biblii Tysiąclecie Księgę Mądrości Syracha oraz Księgę Barucha.
Głosił wiele rekolekcji dla sióstr zakonnych.
Pracował w dziedzinie konserwacji zabytków.
Chorobę, z którą przyszło mu się zmierzyć, znosił z godną podziwu cierpliwością i pogodą ducha.
(Źródło: Wikipedia)